RHABDOMANTIA

RHABDOMANTIA

Graece Ρ῾αβδομαντεία, divinatio virgis peragi sulita: cuius Hieronymus meminit ad Hoseam, c. 4. Unde et Propheta quasi stupens et mirabundus eloquitur: Populus meus, qui quondam meô vocabatur nomine, lignum interrogavit et virgam. Quod genus divinationis Graeci Ρ᾿αβδομαντείαν vocant. Unde in Ezechiele legimus, quod virgas suas miscuerit Nabuchodonosor contra Ammon et Ierusalem, et exierit virga contra Ierusalem. Ubi tamen, quod de Nabuchodonosore habet, βελομαντείαν potius fuisse supra vidimus. Tacitus de German. mor. c. 10. Sortium consuetudo simplex; Virgam frugiferae arbori, decisam in surculos amputant; eosque notis quibusdam discretos, super candidam vestem temere ac fortuito spargunt. Mox, si publice consulatur, Sacerdos civitatu; si privatim, ipse paterfamiliae, precatus Deos caelumque suspiciens, ter singulos tollit, sublate: secundum impressam ante notam interpretatur. Si prohibuerunt, nulla de eudem re in eundem diem consultatio; sin permissum, auspiciorum adhuc fides exigitur etc. In qua re probabile admodum, surculos istos inter se, postquam sublati fuerant, sibi invicem fuisse coniunctos, atque id, quod inde componeretur, pro sorte sive oraculo fuisse habitum. Apud recentiores Germanos idem divinationis viguisse genus, ex L. Frisonum patet aliisque. Sed et iam Scythas olim ῥάβδοιςε ἰτειῃςι, virgis salignis; Enaries et Androgynos φιλύρηςφλοιῳ, tiliae fronde; in vaticinando usos fuisse, Herodotus narrat, Musâ 4. apud Alanos, rectiores virgas a feminis collectas eidem fini adhiberi, est apud Amm. Marcellinum, l. 31. Vide quoque hîc, Salix, Tenus, Tilia, Virga: item ubi de IX. apud Israelitas Divinationis

generibus.